Op naar Toul Sainte Croix Vrijdag 27 september
Ik schrik wakker en kijk op mijn horloge, de schrik wordt nog groter als ik zie dat het al vijf uur is. Ik ben nog nooit zo snel uit bed gesprongen want ik ben nog lang niet klaar met pakken. Naar beneden voor een kopje koffie en inmiddels met bril op kom ik er achter dat het pas 3 uur is i.p.v. 5 uur. Nou dan heb ik in ieder geval tijd genoeg om alles bij elkaar te zoeken want mijn huis ziet er uit alsof er een bom is ontploft, overal ligt wat.
De kwestie is waar stop ik het in? Maar in alle rust gaat het me uiteindelijk toch lukken, ik kan zelfs nog even in de krant lezen voordat Wim-Arie me op komt halen. We halen toch maar een bananendoos uit de auto want de achterkant hangt te dicht bij de grond. Wouter heeft broodjes voor ons klaar gemaakt, we kunnen er tegen aan.
Het begint meteen al goed, de buurman komt met onze zelf geprepareerde toilet aanlopen, die had Wim-Arie even op het dak gezet en was hem vergeten! Maar goed we hebben hem nog. Alles in de auto gestopt en vertrekken dan maar. Als we de straat uitrijden vraagt Wim-Arie heb jij de TomTom bij je? Hoezo vergeten, wij weer terug om ons navigatie systeem op te halen, toch wel handig in Afrika als je die bij je hebt. Op naar Florensis waar het vertrek plaats vindt. Er staan al een paar auto’s als wij aankomen en iedereen is even enthousiast, klaar om te vertrekken want laat het nou maar gebeuren. De een na de ander druppelt binnen, alle auto’s vol stickers en tot aan de nok toe volgepakt. Ook de uitzwaaiers komen in grote getale opdagen. Wat is dat leuk! Marja van Katendrecht en de Burgemeester van Zwijndrecht Hein van der Loo komen aanrijden in een ondersteuningswagen van Rally team de Ruiter uit ’s Gravendeel. Daarna kunnen we naar binnen voor koffie en een petit-four en het belangrijkste natuurlijk het officiële gedeelte voordat we kunnen vertrekken. De heer van der Loo wenst ons allen een goede reis toe en rijkt aan alle deelnemers een Rotary beschermengeltje uit, dat het maar moge helpen gedurende onze trip. Vervolgens komt onze steunpilaar tijdens onze reis aan het woord en zij hoopt ons de hele reis te kunnen opvangen als dat nodig is. In ieder geval bellen we wekelijks in tijdens haar uitzending op Radio Rijnmond vrijdagavond tussen 18:00 en 20:00 uur. Vooral luisteren!
Van Marja krijgt ieder teamlid een boekje over omdenken met een handig kaartje erbij om het wat makkelijker te maken. Marja legt in een paar bewoordingen uit wat omdenken betekent en dat blijkt kinderlijk eenvoudig. Na deze plechtigheden vertrekken we naar de auto’s en is het een grote kusparade, lachen huilen ik zie alles langs komen. Ik durf het bijna niet te zeggen maar we moeten nog even langs huis, dit is echt de laatste keer! Ik ben mijn autosleutel namelijk vergeten. Eindelijk kunnen we dan echt op weg. De TomTom wordt ingesteld, de spot (gps tracker) geïnstalleerd, telefoons worden aangekoppeld, het is een waar dradenparadijs in onze auto. Het gaat voorspoedig al hebben we direct al een team wat de andere kant uit rijdt, een team kiest er voor om over Brussel te rijden, we zijn ze ineens kwijt. Wij rijden met zijn drieën door, achter elkaar het gaat prima. Af en toe een stop en bij de eerste stop is het druk met Challenge auto’s, kom je elkaar ineens op een toilet ergens in Frankrijk! Volgens onze routeplanner komen we om half zeven aan in Toulx Sainte Croix, het zal wel later worden want er moet nog een keer getankt en geplast worden. We passeren wat andere teams, zo leuk om ze te zien rijden, we horen toch bij elkaar. Op de parkeerplaats komen we er achter dat wij van team Blauw onbewust allemaal iets blauws hebben aangetrokken er is een van de leden die zelfs blauw ondergoed aan heeft maar ik ga geen namen noemen. Wim-Arie en ik hebben het naar ons zin, we zingen met de muziek mee en af en toe zwaaien we met onze armen heen en weer. Het werkt aanstekelijk! We zien Gea en Yvonne ook mee doen in de auto achter ons, zij moeten de muziek er maar even bij verzinnen. Nog 158 kilometer en dan staat er een heerlijke maaltijd op ons te wachten, we hebben de foto’s van de voorbereidingen al gezien en dat belooft wat, dan wil je het gaspedaal wel wat harder voor intrappen. Karin en Nelleke we komen er aan.
We zijn er, net op tijd om Marja te bellen en haar stem te horen daar kunnen we weer een week op teren. Wat zitten we op een geweldige plek! Alle kamers hebben een ander thema, andere stijl en andere kleuren. De tafels zijn gedekt, het ziet er super uit! Langzamerhand komt iedereen binnen rijden en wordt het drukker.
