Het matras was wat hard en het kussen ook, dus echt lekker heb ik niet geslapen, maar het geeft niet. We maken wat foto’s en gaan naar het ontbijt. Wat een ontbijt krijgen we! Flensjes, broodjes, cake, omelet, twee soorten jam, smeerkaas, verse jus-orange het houdt maar niet op. De overaardige ober die ons gisteren ook hielp is weer aanwezig en doet weer zijn uiterste best om het ons naar de zin te maken. We hebben plezier en moeten lachen en dat komt mij duur te staan, ik verslik me en stik er bijna in. Gelukkig geeft Ronald me een flinke klap op mijn rug en schiet het stukje eten weer los, maar ik blijf hoesten. Hij komt er aan gesneld met een glas water en even later met een extra glas versgeperste jus-orange, wat een schatje nu kan hij helemaal niet meer stuk. We rekenen af en vertrekken, de zandduinen wachten op ons. We hebben zo’n mooie rit, dwars door de bergen die continue van vorm en kleur veranderen. Soms lijkt het wel of er plooien in de bergen zijn genaaid. Ik heb de groep al gewaarschuwd, we gaan even langs mijn vriend van Jurrasic Park en dat doen we. We drinken daar wat en kopen wat souvenirs maar het wisselen gaat niet goed. Hij heeft niet genoeg wisselgeld en past een truc toe waar Threes en ik allebei intrappen, we betalen dus teveel. Van je beste vrienden moet je het hebben! We rijden weer verder en soms lijkt het alsof iemand minutieus met een boor of bijtel in de beregen aan het werk is geweest. Ronde cirkelachtige vormen en prachtige motieven, er komt maar geen einde aan deze geweldig mooie rit. We stoppen af en toe voor een fotomomentje en rijden dan weer door. We gaan een vallei in waar het groen is van de palmbomen en dat gaat kilometers zo door. Er komt geen einde aan, de palmbomen met daartussen de dorpjes in de aardekleuren zoals de rest van de omgeving er uit ziet. Voor het eerst zien we veel vrouwen in het zwart lopen met hun hele gezicht bedekt. Als er een einde komt aan de palmbomen zie je zo af en toe al wat zandhopen verschijnen en die worden steeds groter. Op een gegeven moment moeten we van de weg af om bij onze bestemming te komen. We moeten een flink aantal kilometers over een wasbord rijden en dat kunnen we met onze gewone auto alleen maar heel erg rustig doen. Uiteindelijk komen de echte zandbergen in zicht en wat blijft dat toch en geweldig gezicht. Bergen zand geel en roodachtig van kleur met een prachtige blauwe lucht daarboven. De bovenkanten van de zandbergen zijn scherpe lijnen die prachtig aftekenen tegen die blauwe lucht. We komen aan bij Auberge du Sud en ik maak kennis met ????? waar ik al veel mee heb gemaild over de kamers en neem even alles met hem door. Ik krijg meteen een groot compliment van hem, hij heeft nog nooit iemand gehad die het zo goed heeft geregeld. Dat is fijn want niet iedereen denkt daar zo over. Auberge dus Sud is een groot hotel vlak voor de zandduinen. De kamers zijn prachtig en Threes en ik genieten van onze kamer. Prachtig versierde wanden allemaal door middel van stucwerk. Alsof we in een paleis slapen. Ik heb beloofd om met de Atos (lokale radio) te bellen maar vergeet helemaal dat er een uur tijdverschil zit tussen Marokko en Nederland. Op de valreep toch nog kunnen spreken met Ronald Roël van de Atos. De verbinding kraakt, piept regelmatig en valt af en toe weg dus ik ben benieuwd wat het wordt. Daarna kijken of er internetverbinding is, maar het lukt me allemaal niet om mijn verslag op internet te krijgen, jammer. Iedereen druppelt langzamerhand binnen en aangezien ik de reservering voor een aantal mensen heb gedaan sta ik bij de receptie om te checken of alles gaat zoals besproken. Eindelijk kunnen we aan tafel voor een heerlijke Marokkaanse maaltijd. Lekker watertje erbij want alcohol is hier niet te krijgen. De eetzaal is zo geweldig ingericht, kleden aan de muur en prachtige decoraties, het voelt warm aan en het is er ook warm want de open haard brand. Na het eten eindelijk naar de kamer en ik neem me voor een lekkere douche te nemen maar dar loopt wat anders want er stroomt koud water uit de kraan, hoezo warme douche? Dan maar zonder douchen naar bed, ik begin er al aan te wennen. Ik schrijf nog een stukje verslag en stop er dan mee want morgen vroeg op we gaan op de kameel naar de zonsopgang kijken.
