Ik draai, draai nog een keer en nogmaals en denk ik ga uit mijn bed. Het is nog donker buiten en rustig. Het enige wat ik hoor is een haan die er zin in heeft. Ik ga in een hangmat liggen en geniet van de rust. Langzamerhand wordt het licht en beginnen de vogels te tjilpen. Ook zie ik langzamerhand teamleden voorbij lopen men komt tot leven. Na een heerlijk ontbijt drinken we buiten nog even koffie. Er schuiven mensen aan en het is weer een gezellige boel, we laten elkaar foto’s en filmpjes zien, maar dan komt het slechte nieuws.
Priti kon het allemaal niet meer aan na haar avontuur met de Marokkaan. Ze is aan het bier gegaan en heeft geprobeerd zich zelf op te hangen. Wat een geluk dat ze bij Mike en Judith logeerde en dat die een AED bij zich hebben, na een vakkundige behandeling door Mike heeft ze het gehaald. Omdat iedereen de stad in is blijft ze nu bij Frans en ChrisJean waar ze tot rust kan komen. Zij hebben beloofd goed voor haar te zorgen en in de gaten te houden.
Bijna iedereen is de stad in en ik blijf achter, heerlijk rommelen en rustig aan doen, ik geniet er van. Het is trouwens bijna niet te geloven, maar het waait en regent. Zitten we notabele in Marrakech! Het maakt niet uit, ik zit in mijn tent en blijf droog. Ik heb een heerlijke rommeldag, haren wassen, (wat een tour, ik heb zo’n verschrikkelijke dikke bos op mijn hoofd) foto’s in Polarsteps zetten, belletje met wat mensen, ook nog druk bezig maar wel lekker. Langzamerhand beginnen er weer wat mensen binnen te druppelen, de een enthousiast over de stad, de ander wat minder. Het blijft een toeristische stad en dat merk je als je er bent. Iedereen wil wat van je en daar moet je tegen kunnen. Toch is het ook een leuke stad, de souk, het Jemaa el-Fnaa plein met de slangen bezweerders kraampjes en water verkopers. Vooral s’avonds als alle kramen verlicht zijn en er veel muziek wordt gemaakt geeft een aparte sfeer. Ook de souk is geweldig, in het begin nog heel toeristisch maar hoe dieper je er in gaat hoe rustiger het wordt. Ik ga eten en er zit al een hele groep aan tafel, ik sluit aan en zit gezellig. We praten over de reis, onze avonturen en hoe we dat beleven. Het bijzondere is dat iedereen het op een andere manier beleeft. Net als ik terug ben bij onze tent (je kan. Het eigenlijk geen tent noemen, het is een huisje met een tentdak). Komen Wim-Arie en Iekje terug uit de stad en zij hebben een heerlijke dag gehad. Een leuke fietstocht en het diner op een zeer bijzondere plaats waar buikdanseressen met plato’s brandende kaarsen op hun hoofd de show stalen, ik heb wat gemist. Ik pak een extra deken op mijn bed, het is koud! Mijn ogen vallen snel dicht.
Sfeerbeeld
