Vandaag rijden we niet mee met een groep, want, we willen op tijd in Zagora zijn. Onze auto gaat daar naar de garage en ik heb al een afspraak gemaakt met en monteur waar ik al jaren contact mee heb. Om 8 uur zitten we in de auto. Het inpakken s’ morgens gaat steeds rapper, we hebben ons systeem gevonden. Het is druk op de wegen als we rond de stad rijden, we passeren een Italiaanse We zijn er bijna campergroep en zo rijden we de stad uit.
We gaan de bergen weer in en zien af en toe wat sneeuw op de toppen. Het heeft ook vannacht weer geregend en boven op de bergen dus gesneeuwd. Ineens moeten we stoppen, de weg wordt voor onze neus afgesloten. Er zijn vannacht behoorlijk wat grote rotsblokken naar beneden gekomen en die worden door een shovel aan de kant geschoven alvorens we door mogen. Wat een natuurgeweld! Na 10 minuten mogen we er weer door en zien we de schade van vannacht, flinke aardverschuivingen. Het gebergte is prachtig, ruw,alle kleuren door elkaar, donker, links van ons een beek waar zelfs water in stroomt. Andere jaren waren vele beken droog in tegenstelling tot dit jaar.
We zien af en toe grote landslidings, we denken dat het restanten zijn van de aardbeving die hier een tijd geleden heeft plaats gevonden. Het is zo bijzonder om door dit ruige berglandschap te rijden, een bocht om te komen en dan ineens weer een bergtop met poedersuiker te aanschouwen. Wat een mooie tocht. We moeten terug naar Ouarzazate de filmstad om daarna door te kunnen rijden naar Zagora. Het geeft niets deze tocht is zo genieten, die wil ik nog wel een paar keer rijden.
Ondertussen in Nederland
Priti blijkt een vriendje te hebben, dat wist ik niet. Zijn naam is Teun of Teuntje en hij blijkt haar verschrikkelijk te missen. Ik krijg ineen allemaal foto’s van Teun die op zoek is naar Priti. Teun is zelfs bij mij thuis geweest om haar te zoeken. Voor mijn keukenraam, in d tuin, op de trap, hij kon haar niet vinden. Nu is Teun van alles aan het proberen om Priti terug te vinden. Hij wilde zelfs al op de boot stappen om haar te zoeken. Niet gelukt, ondanks de verrekijker, een atlas, zelfs een nieuwe verrekijker, is Teun nog steeds zoekende. Ik heb nog maar niets tegen Priti gezegd want ze heeft al zoveel meegemaakt, ik weet niet of ze dit nog wel aan kan. Teun blijft zoeken, ik vraag me af of het gaat lukken. Hij is al in China geweest, Egypte en gaat nu naar Mongolië. Gelukkig wordt hij goed opgevangen door Nelke en Co. ze hebben al geprobeerd of Teun blij werd van twee honden, hielp niet. Een nieuw vriendinnetje, hielp niet. Hoe zal dat verder gaan?
