Aankomst Lemon Creek
Wakker worden op Bintang Bolong is een feestje, uitzicht op de rivier. De zon die opkomt en de vissers die in hun kleine houten bootjes rond peddelen en al vroeg aan het vissen zijn. Het is zo vredig en rustig, hier kan ik dagen van genieten.
We ontbijten en gaan de auto’s versieren, ze worden volgehangen met vlaggen, zelfs stropdassen en blikjes. Het ziet er erg gezellig uit, we zijn klaar voor de start. Het is zo heet dat we allemaal zweten als otters. Alle auto’s, moeten van het piepkleine parkeerplaatsje afgereden worden en dat is nogal een klus. We gaan op de weg klaar staan wachtend op onze motoragent die ons zal escorteren naar het hotel. Maar al wat er komt, géén politieagent. Omdat we op tijd in het hotel moeten zijn besluiten we te gaan rijden, dan maar geen escorte.
In konvooi rijden we richting het hotel. Het is een prachtig gezicht al die versierde auto’s achter elkaar aan. We kunnen niet te hard rijden maar komen volgens de routeplanner op tijd aan.
Op de snelweg komt er ineens een motoragent naast ons rijden en hij vraagt waar we naar toe gaan en of we het kunnen vinden. Ik zeg ja maar geef aan dat hij ook voor ons kan rijden en dat doet hij. Geweldig, hebben we toch een motoragent voor ons rijden. Zwaailichten en sirene aan en al het verkeer aan Op de snelweg komt er ineens een motoragent naast ons rijden en hij vraagt waar we naar toe gaan en of we het kunnen vinden. Ik zeg ja maar geef aan dat hij ook voor ons kan rijden en dat doet hij. moet aan de kant. Ze brengen ons echt tot in het hotel en Priti mag voorop bij de motoragent, hoe krijgt ze het weer voor elkaar.
Wat een mensen staan ons op te wachten, zo geweldig! Tranen, tranen en tranen. WE DID IT!!!!! Onze host en hostess houden ons aan voor paspoort controle, Wim-Arie geeft zijn paspoort af, dom we zeggen altijd nooit je paspoort afgeven. Maar gelukkig mogen we door. Onze studentes, de Bundungschool, vrienden, familie, mijn lieve Gambiaanse vrienden, wie vergeet ik? Spandoeken, cadeautje, een Afrikaanse band, wonjo juice, toespraken, zoveel warmte! We gaan wat drinken, praten bij en ik geniet.
We hebben een lopend buffet en natuurlijk “ de stoel” als afsluiting. Iedereen krijgt een certificaat als bewijs dat ze de Challenge hebben uitgereden. Stijn wordt ridder in de orde van de Rotary Challenge omdat hij zoveel klaar heeft gestaan bij de te repareren auto’s. Moe duik ik mijn bed in, slapen!
