Vroeg op en ontbijten, we hebben afgesproken om op tijd te vertrekken, we willen vóór het donker in Merzouga zijn, want anders vind je het hotel niet meer. Het is een prachtige tocht waarbij de natuur steeds verandert. Grijze bergen, lic.ht gekleurde bergen en diep rode. Bergen met een compleet vlakke bovenkant, alsof de top er is afgezaagd. Het lijkt ook wel alsof ze met zagen zijn bezig geweest om de bergen vorm te geven, zo bijzonder mooi. Onderweg drinken we koffie met een andere groep en eten we het taartje op dat ik heb gekregen, niks appeltaart het is een overheerlijke hartige taart met een zoete bijt. Heerlijk ik neem lekker nog een tweede stukje. We rijden tussen rotspartijen door en slingeren zo door het Atlasgebergte langs een rivier waar niet echt veel water meer in staat. We gaan natuurlijk weer bij mijn vriend langs die een camping/auberge heeft, een oud onderwijzer een prachtige man om te zien. Hij is er niet maar zijn kinderen herkennen me en bellen hem op. Hij zegt toe direct te komen en wij gaan heerlijk in de schaduw zitten van een Berber tent. Grof geweven bruinkleurige lappen met de hand aan elkaar genaaid met gekleurd draad. Het dak steunt op palen en daaronder gekleurde banken waar je op kunt liggen of zitten. We krijgen koffie, verse jus en eten er een broodje bij met olijven, jam en kaasjes. Daarna krijgen we Marokkaanse thee en dan komt mijn vriend aan . We begroeten elkaar weer hartelijk, zo leuk om elkaar weer te zien. Jammer genoeg hebben we maar weinig tijd omdat we voor donker in Merzouga willen zijn. We verlaten de familie Dag 6, woensdag 26 oktober 2022et twee dozen dadels en met de belofte dat we weer terug komen in 2024. En daar gaan we weer on the road again. De natuur begint weer te veranderen, het wordt vlakker en minder bergachtig. Kaal af en desolaat af en toe. We rijden langs een eens prachtige palmeraie (een palmbomen groep die ontzettend groot is) Maar er is brand geweest en heel triest om te zien dat alle palmbomen zwart geblakerde stammen hebben. Het is ook dicht langs de huizen gegaan van de mensen die tegen de palmerai aan wonen. Langzamerhand wordt er ruiger, vlakker en is er een begin van hoopjes zand. Als we er bijna zijn dan dien de zandduinen van Erch Shebbi zich aan en het blijft imposant. De roodachtige duinen met de scherp uitziende randen als die met een scheermes zijn gemaakt. Het ook imponerend om de natuur zo te zien. Net voor donker komen we aan in het hotel en krijgen we onze kamer. We moeten ontzettend lachen als we de kamer inkomen. Groot in de overtreffende trap. Een gigantisch bed waar je riant met zijn drieën in zou kunnen slapen en nog een éénpersoons bed. Een bordeaux rood sprei er op met een crème kleurig pluchen kussen. Grote hoekbank er in bekleed met Marokkaanse stof en losse kussens erop. Koelkast in de kamer en een waterkoker. Een groot balkon waar we uitkijken over de zandduinen, wat wil je nog meer. We eten buiten rondom het zwembad en hebben een heerlijk Marokkaans buffet. Prachtig decor om je diner te nuttigen, uitzicht op de zandduinen in een hotel dat zo uit het sprookje van duizend en één nacht zou kunnen komen. Na het diner gaan we nog even een borrel drinken bij Gea en Rina en op naar onze riante kamer. Maar de sterrenhemel is te mooi om al naar bed te gaan, dus we gaan op ons balkon zitten en genieten van een geweldige sterrenhemel, wat is het mooi, zonde om te gaan slapen.
