4 november 2017Een garage in TanTan We hebben afgesproken om zeven uur te gaan rijden, dus ik ben er om zes uur uit. Slaapzak oprollen en kussentje in de zak doen. Ik ga douchen en vrees het ergste, een koude douche. Maar als enige van onze groep hebben wij een warme douche, nou dat is in ieder geval een feestje in deze vieze studio.7 uur staan we allemaal buiten en we starten, op naar Camp Bedoeïen. We rijden heerlijk achter elkaar want het is nog rustig op de weg. Een mooi licht schijn tover de bergen zo in de vroege morgen. Het gaat lekker, maar dan komen we in een file te staan en we zien alleen maar een grote rij vrachtwagens voor ons staan. We gaan er in de rij achteraan staan. Tot een Marokkaan ons zegt dat we er gewoon langs kunnen rijden en we rijden dus maar achter hem aan. Wat blijkt touché tussen een bus en een vrachtwagen. Iedereen uit de bus er omheen en een grote ravage naast de bus. Wij moeten over een glas pad rijden tussen de schadeauto´s door, maar we kunnen in ieder geval weer verder rijden. Vlak voor TanTan is de pret over, alles valt uit in de auto, de ramen gaan niet meer open, het bakkie werkt niet meer, en de auto stopt er helemaal mee. Neeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!! Niet weer, maar dat kan ik wel denken, de realiteit is dat die grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr auto er gewoon weer mee is gestopt. Er is niets, nada, niente in de omgeving dus we moeten gesleept worden. En daar gaan we gesleept door Sandra en Erik, naar een garage in TanTan. We worden door een zeer gladde Marokkaan naar een garage geloodst en daar gaan ze er mee aan de slag. De snelle gladde boy blijft zitten en begint mij het hof te maken. Gaat Marokkaanse thee voor me maken en vertelt me dat ik zoveel liefde in me heb. Als ik Yvonne roep en zeg dit is mijn dochter (je weet nooit of het helpt) zegt hij nou dat zou ik nou nooit gedacht hebben ik dacht dat jullie zussen waren zo goed zie je er nog uit. Ik ga maar aan mijn verslag werken, het is mij een te gladde jongen. De accu schijnt niet goed te zijn en die moet worden opgeladen, maar ik vertrouw het niet. Iedereen uit de buurt bemoeit zich er mee, maar of dat nou helpt voor de oplossing dat weet ik niet. De dames worden door gladjanus op een stoel neergezet, nou ja stoel. Maar het zit! Gladjanus wil zijn vrouw couscous laten maken, nou daar hebben we zin in! De auto moet even naar de garage ernaast want die heeft verstand van elektrische problemen, wel handig waarschijnlijk kun je in de zaak daarnaast je auto laten wassen en de zaak daarnaast V snaren kopen. Ondertussen komt er een Renault aanrijden uit het jaar 0. Dat die nog vooruit gaat is een wonder. Er stappen drie Marokkanen uit die ons allemaal een hand komen geven en even later zijn ze weer weg. Er is lekker vers brood gekocht en we maken brood (wat nog warm is) met Hollandse kaas en snoeptomaatjes, jammie dat smaakt goed.
Het is toch anders als je het garageleed kunt delen met andere teams, het lijkt wel alsof het leed minder is en de tijd sneller gaat. Gelukkig blijkt het een koolborstel in de dynamo of zoiets te zijn, maar het kan worden gerepareerd en na zo’n 2 ½ uur kunnen we weer rijden. De schade valt mee, 500 dirham voor de twee garages en daar zit ook de commissie voor de gladde jongen in die ons uitbundig vaarwel zegt en zwaait. Daar gaan we weer en nou maar hopen dat er niet weer problemen ontstaan. Door dit oponthoud komen we veel later aan dan gepland, maar we hopen nog net voor het donker. Het is maar goed dat we zo vroeg zijn vertrokken, dat geeft ons nu de zo hoognodige speling. We rijden door een steeds kaler wordend gebied, stenen zand en droge struiken met af en toe een dorpje. Om bij onze bestemming te komen moeten we 4 ½ kilometer van de weg afrijden over een onverharde weg. We hebben het gehaald voor het donker. De eerste groep is al binnen als we aankomen en we worden hartelijk ontvangen. Het restaurant is uitgebreid en heeft een opknapbeurt gehad, top! Ook zie ik nieuwe bedoeïententen bijgebouwd, het stemt me tevreden want vorige keer was het echt behelpen. De zon gaat onder en dat is zo mooi op deze plek, echt genieten. Een uitgestrektheid, je krijgt het idee dat de wereld hier stopt. Jammer dat er geen tijd genoeg is om hier een dag rond te wandelen want het is hier zo mooi. Luc is er niet dus zijn zwager doet het allemaal in zijn eentje en dat doet hij goed. Her ruikt al heerlijk in de keuken de Tajines staan al op het vuur. Het is leuk om de anderen weer te zien, er wordt bij-gekletst en het is een drukke bedoening.
We hebben een heerlijk diner en de keuze is kip of kameel, ik eet kameel. Vergelijk het met rundvlees maar dan veel grover van structuur. Heerlijk gekruid, het smaakt super. Na het eten kletsen we nog even bij en dan moeten er luchtbedden worden opgepompt want WA, Rozé en ik slapen in de eetzaal omdat er niet genoeg tenten waren. Nou dik feest! Een leeglopend luchtbed maakt dat ik zeer slecht en amper slaap. Ik hoor WA hoesten en midden in de nacht hoor ik hem ook zijn luchtbed opblazen. Ik lig op mijn rug nog het beste, maar van slapen komt niet veel.
