Eindelijk een keer niet heel vroeg weg, een bruiloft achter de kiezen en het zand moet uit de luchtfilters worden gehaald, die blijken behoorlijk vol zand te zitten. Ik wil privé ook graag zo’n luchtfilter zodat ik het zand kan verwijderen, ik heb het idee dat ik het nooit meer kwijt raak.
In het hotel zit een man met armbanden en kettingen die hij graag wil verkopen. Ik heb hem steeds afgehouden maar bedenk me dat ik nu de prijs weet van de andere dames die wat hebben verkocht en ga flink in de onderhandeling. Het kost me echt moeite om de prijs naar beneden te krijgen en ik moet er een paar keer voor weglopen. Uiteindelijk komen we tot een compromis en sluiten we een deal, ik heb een stel mooie armbanden voor in de winkel voor een mooie prijs. In eerste instantie rijden we door een vlak landschap waar we zand zien en af en toe een vleugje opgedroogd groen. Daarna wordt het weer heuvelachtig en zien we ineens weer roodbruine zandheuvels, soms bijna over de weg heen. Ik zie ook dat het zand zich vermengd het grijze en het rode zand door elkaar alsof iemand met een lepel is bezig geweest om het te mengen.
We kunnen niet heel hard rijden want er worden twee auto’s gesleept waaronder die van team ToTo en we rijden in konvooi. Team ToTo heeft een lekke waterpomp en we hopen dat die in de hoofdstad gerepareerd kan worden. Het gaat rustig aan door en tussen de middag stoppen we voor een lunchpauze want we hebben lekkere stokbroodjes meegekregen. We rijden weer verder en de omgeving is weer aan het veranderen er komen hele grove grasachtige planten en woestijnplanten die op een grote houtachtige kale stam staan met grove groene bladeren.
Het is blijkpaar de tijd waarin kamelen kleintjes hebben gekregen want we zien veel kamelen met allerlei baby kameeltjes ernaast lopen, zo schattig om te zien! Ze zijn nog wat wollig en lopen of liggen schattig naast hun moeder. Vlak voordat we de hoofdstad inrijden ligt er een vrachtwagen op zijn kant in de middenberm. Ja na honderden kilometers rijden op vaak krakkemikkige wegen hebben we ineens een vierbaansweg bij het inrijden van de stad. We gaan logeren in auberge Awkar maar daar heb ik niet zulke goed herinneringen aan, vies en stinken. Tot mijn grote verbazing gaan we er eerder af dan de plek die ik weet te vinden, maar wat blijkt er is een compleet nieuwe auberge gebouwd op een andere plek. Wel met dezelfde eigenaar en zijn vrouw. Het ziet er goed uit en we besluiten te blijven. We delen de kamer met zijn drieën Marion komt er bij liggen. De mecanicien wordt bij de auto van Ton en Ton gehaald en haalt de waterpomp er uit die vervangen moet worden, we hopen dat het allemaal lukt voor morgenochtend. We eten met zijn allen in de auberge, kip met slappe friet maar wel met een beetje mayonaise en ketchup en ook hebben we er een bakje sla bij. We gaan vroeg naar bed maar het is bloedheet in onze kamer en we hebben geen fan of airco. We liggen net te slapen als er op de deur wordt geklopt, er moet vergaderd worden want de auto is niet vóór morgenochtend klaar en wij kunnen dus niet tegelijk met de anderen vertrekken.
Wat gaan we doen? Slaperig komen we onze bedden uit en we gaan vergaderen. We besluiten uiteindelijk als team geel achter te blijven en alleen Marion gaat met een ander team mee zodat wij ruimte hebben voor een gids die ons als de auto is gerepareerd naar de grens moet begeleiden.
Het is erg jammer dat we op worden gesplitst door de situatie, maar het is niet anders. We gaan weer naar bed en ik val al snel weer in slaap.
