Zo wat heb ik slecht geslapen zeg! Bij iedere draai voelde ik zand op mijn wangen en ik had ook last van het gesnurk wat van diverse kanten kwam alhoewel ik zelf ook meegedaan schijn te hebben.
Ik ben blij dat ik uit mijn privé zandbak mag en ga een eind lopen om te toiletteren.
Langzamerhand word iedereen wakker en komen er zanderige koppen boven de dekens en slaapzakken uit. Er wordt ontbijt neergezet, wat stokbrood en jam en er is water voor Nescafé. Daarna vertrekken we naar een technische school in Nouadhibou , we scheuren met de auto’s door het zand want snelheid voorkomt dat we vast komen te zitten in het mulle zand. We moeten er nog een eind voor rijden en ik herken een deel van de stad van de vorige keren. De school blijkt vlakbij de camping te liggen waar we al twee keer hebben gestaan (de meest gore camping ter wereld). We worden hartelijk welkom geheten en krijgen een rondleiding door de hele school, ik vrees dat we ook de bezemkast te zien krijgen. Het is echt geweldig, een technische school met diverse onderdelen en het ziet er echt goed uit. de hebben de afdeling dieselmotoren voor schepen, autotechniek waar een auto staat door Go for Africa achter gelaten, koeltechniek, houtbewerking, ICT, metaalbewerking, enz. Ongeveer 1000 leerlingen heeft de school waarvan 27% meisjes. Ik ben echt verbaasd dat in the Islamitic Republic of Mauritania de jongens en meisjes met elkaar in de klas zitten en ontzettend open zijn. Iedereen wil praten of op de foto, het is zo’n ongedwongen sfeer. Ook ziet alles er even goed uit met de weinige middelen die ze hebben. De directeur en de docenten zijn terecht trots op hun school. Na de rondleiding mogen naar de lerarenkamer waar voor ons allen water, zoete koekjes en mierzoete frisdrankjes klaar staan. Daarna leveren we onze meegenomen gereedschapskoffers in die helemaal gevuld zijn met materiaal die ze goed kunnen gebruiken op de opleiding. Ze zijn er erg blij mee en we nemen hartelijk afscheid. Daarna willen we even naar de markt en we worden daar naar toe vervoerd met een taxi en een busje niet bedoeld voor personenvervoer maar natuurlijk gaan daar een boel mensen in. Wij dames besluiten een lapje stof te kopen zoals de dames in Mauritanië gebruiken als omslagdoek. We hebben verschillende winkeltjes nodig want in het grote straatje van de markt willen ze niet eens onderhandelen. We duiken dieper het marktje in waar allerlei ieniemienie winkeltjes te vinden zijn. Heel veel piepkleine zaakjes waar mannen achter de naaimachine zitten om hun mooie gewaden te borduren, er zitten ware kunststukjes tussen. De gewaden die mannen dragen zijn heel erg wijd, ik denk zo’n 2 meter en lopen tot aan de grond. Aan de zijkant zijn ze bijna helemaal open en voorop zit een schuine grote zak waar de telefoon, geld etc. in kan. Onder die jurk zal ik maar zeggen dragen ze een overhemd en een enorme plofbroek van dezelfde kleur en die broek binden ze vast met een riem van een paar meter lang waardoor er twee grote riemslierten tussen hun benen hangen. Daar kunnen ze waarschijnlijk hun jurk mee opbinden als ze naar het toilet moeten. Er zijn ook allerlei stoffenwinkeltjes met alleen maar opgerolde lapjes stof, een fleurig gezicht. Ik ben de onderhandelaar en krijg de prijs aardig naar beneden dus Threes koopt twee lapjes stof en wordt direct op zijn Mauritaans aangekleed door allerlei heren (niet van de winkel) die zich er mee bemoeien. Het is een gezellige boel en Threes wordt overladen met complimenten. We lopen naar een andere “stoffenwinkel” waar Maria en ik voor dezelfde prijs een lapje stof kopen en ook ik wordt aangekleed op zijn Mauritaans. De halve markt loopt leeg (mannen dan) om te zien hoe ik er uit zie en ik word overladen met complimenten. Zelfs op straat worden we aangesproken door mannen die aangeven dat de lap niet juist zit en ons helpen om onze lap op de juiste manier om ons heen te creëren. We hebben een laste lunch (15:00uur) bij een Marokkaans restaurant dat door een Tunesiër wordt gerund. Het is heerlijk, kip met aardappelen en wat groente. We zitten in een soort grote hal waar gezelligheid nou niet direct voorrang heeft gekregen bij de inrichting, maar het maakt niet uit we eten lekker en de Tunesiër doet zijn uiterste best. Daarna gaan we terug naar het hotel want de dorpsbewoners hebben gehoord dat Jan en Roughy gaan trouwen en hebben ook een bruiloft op zijn Mauritaans georganiseerd, we hebben dus vanavond een bruiloftsfeest. Eerst douchen en er komen niet overdreven bergen zand van mijn hoofd af, zo ik voel met de minuut schoner worden en het zandbergje in de douchebak wordt steeds groter. We delen de kamer met Marion en Ronald en nog een aantal meiden die geen toilet op de kamer hebben, het is dus een komen en gaan van toiletbezoekers. Onze kamer bestaat uit twee gedeeltes en Ronald is verbannen naar het voorgedeelte terwijl wij vrouwen met zijn drieën in het achtergedeelte liggen.
Na het diner duurt het nog een poos maar dan mogen we naar de groet achter ruimte voor het bruiloftsfeest. De zaal is erg groot en langs één kant staan banken en verder liggen overal tapijten op de grond. Wij worden op de banken geplaatst en dan komen de dorpsgenoten binnen, Het leger staat aan de deur de uitnodigingen te controleren. Eerst mogen de vrouwen en kinderen naar binnen en daarna komen de mannen er achter aan. Een aantal mannen die we nog kennen vanuit de tent kennen we nauwelijks terug. Ze hebben hun mooiste jurk aangetrokken, het is niet te geloven dat die jurken (vaak wit of lichtblauw) zo schoon blijven in deze zandboel. Iedereen gaat op de grond zitten en Jan ook gekleed in een blauwe mannenjurk mag de bruid gaan halen. Roughy ziet er prachtig versierd uit met mooie versieringen op haar hoofd. Ondertussen worden we entertaint door een zanger en een keyboardspeler. Er staan allemaal frisdrankjes en de zaal wordt steeds voller. De dames beginnen te dansen en wikkelen daarbij hun lap die ze om hebben helemaal om hun hoofd zodat je hun hoofd niet meer kunt zien. Ze houden het vast door een stuk stof in hun mond te nemen en met sierlijke bewegingen gaan ze over de dansvloer. Als na en poos ook mannen beginnen te dansen wordt het nog mooier op te zien, zij gebruiken hun brede jurk om er ook bewegingen mee te maken. Daardoor lijkt het af en toe lijkt het wel of er een vleermuis over de dansvloer fladdert.
Er wordt ook geld op hoofden gegooid, onder andere bij het bruidspaar waarschijnlijk bij hun als huwelijkscadeau. We gaan laat naar beden het is nog een herrie op de gang, ik doe mijn doppen in en ben binnen de kortste keren onder zeil.
