Hoe zo een rustig dagje voor vertrek? Iedere keer als ik meen mijn lijstje af te kunnen vinken, komt er wel weer iets nieuws bij.
Het ruikt lekker in huis, Wouter staat kapucijners met spek te maken voor onze tweede avondmaal, scheelt ons een hoop tijd. Morgenavond eten we met zijn allen op de overnachtingsplaats, gezellig.
Vanmiddag nog gauw een cadeautje gekocht voor Marloes onze contactpersoon in Gambia, die is jarig als ik er ben. Ik vertel niet wat ik heb gekocht want ik loop het risico dat ze het verslag leest. Waar ben je dan nog druk mee op de laatste dag? Zorgen dat ik al mij camera materiaal bij me heb, batterijen opladen, rest in de auto pakken en Threes had nog zo gezegd niet meer die achterklep openen! Het is me toch gelukt en ik heb er nog een aantal pennen in kunnen stoppen. Kasboek voor de reis in orde maken, troep opruimen die al weken door het huis slingert (Arme Wouter). Maar als ik morgen het huis verlaat dan ziet het er netjes uit,
Ik heb de kriebels en ben onrustig, ben ik nou echt niets vergeten? Heb ik overal aan gedacht? Ik wordt onrustig van al die lieve wensen, als je maar gezond en wel weer terug komt! Kijk je wel uit! Doe voorzichtig! Ik weet dat ik een risico loop met deze reis, maar het komt nu ineens heel dichtbij.
Tuurlijk ben ik er ook een beetje bang voor en hoop ik dat het allemaal goed gaat. Maar als ik aan alle risico’s ga denken ga ik niet meer. Morgen op tijd naar het Raadhuisplein, de Rotaryvlag moet staan voordat de anderen arriveren. Het is BIJNA zover!
