4 november 2017Luxe en een lekker bed Rosé met haar telefoon bezig is en ik denk ik blijf nog maar even liggen. Maar al snel moeten we er toch echt uit. De douche is koud du een vochtige washand doet ook wonderen. We hebben een heerlijk ontbijt et roerei en vache kiri, koffie thee en zowaar pindakaas en twee soorten jam. Heerlijk we kunnen er weer even tegen. Daar gaan we dan op naar de volgende bestemming Dakhla. Het is voornamelijk één lange weg langs de kust op wat steden na, daar moeten we vaak dwars doorheen. Nu lijkt het wel of er zoveel steden zijn, maar dat valt gemiddeld genomen tegen het is hier een desolaat gebied. Waarom zou je hier gaan wonen vraag ik me af, er valt bijna niet te leven. Toch zien we tentjes van aan elkaar geknoopte lappen staan en daar wonen mensen in, Het zijn of vissers, schaap of geitenherders of mensen die met de wegwerkzaamheden bezig zijn. Men is namelijk met de weg bezig want die wordt verbreed en dat is mooi. Het is een te smalle weg die tot diep in Marokko met de grens met Mauritanië loopt en met name als je een vrachtwagen tegenkomt of als je die moet passeren dan is de weg echt te smal en is het lastig als je van de weg af moet omdat de kanten behoorlijk zijn afgebrokkeld. Als we ergens stoppen om een broodje te maken loopt daar een kleinen man, tulband op zijn hoofd en nog maar een paar tanden in zijn mond, de kamelenherder. We gaan wat foto’s van zijn kamelen maken en hij loopt achter ons aan met luide stem en veel gebaren. We vermoeden dat hij boos is omdat we foto’s hebben gemaakt van zijn kamelen. Maar het tegendeel is waar, hij is een sigaretje aan het bietsen en daar kunnen we hem niet bij helpen want er is niemand die rookt. Ik raak met hem aan de praat, nou ja aan de praat ik versta er helemaal niets van, maar goed ik loop met hem naar zijn kamelen. Onderweg legt hij uit wat de kamelen eten, een groen plantje met blaadjes, die als je de blaadjes knakt fris ruikt en waar veel sap in zit. Hij legt me van alles uit over de kamelen, mag ze aaien en fotograferen, Ik begrijp ook als hij dorst heeft dat hij een kameel melkt en dus te drinken heeft. Het is een mooie situatie, hij doet zo zijn best om me van alles uit te keggen en ik begrijp er bijna niets van. Ik krijg een dikke handdruk van hem, een kleine vieze hand, waarschijnlijk weken niet gewassen. Ik heb vandaag een vriend gemaakt. We rijden verder en willen afslaan naar het strand, WA en ik weten nog een leuk plekje van de vorige keer kijken of we nog weten waar het was. En ja hoor ik herken zowaar de afslag en we rijden naar een strandje waar we broodjes unox worst maken, zo en dat smaakt lekker in zuid Marokko!
We vervolgen onze weg en we komen vandaag de ene na de andere politiepost tegen waar we moeten stoppen. Het begint met een bord niet harder dan 60, dan 40, dan 30 en vervolgens MOET je stil staan tot ze bij je komen. Je kunt ook niets anders dan stoppen want alles is gebarricadeerd met spijkermatten. Weer onze fiches afgeven, waarop onze gegevens vermeld staan, zelfs de naam van mijn vader en moeder die allang niet meer leven, wat ze er mee moeten? Maar bij iedere post zijn de politie agenten alleraardigst, wensen ons een goede reis en we kunnen weer door.
In Dakhla hebben we niet kunnen reserveren op de camping dus we rijden er op de gok naar toe. Ze kunnen ons niet allemaal herbergen en we vinden de accommodatie voor die prijs wel erg matig, wij besluiten door te rijden naar de stad en daar een hotel te zoeken en die vinden we. Niet goedkoop maar dan heb je ook wat! Wat een super kamer, in het bed kun je makkelijk met vier personen slapen, in de badkamer kun je dansen en alles is super schoon. Wat een verwennerij! Als we beneden komen om ergens te gaan eten zijn we allemaal te spreken over deze onverwachte luxe. Met name de douche valt bij iedereen in goede aarde. We moeten ongeveer 30 minuten lopen naar het aangeraden restaurant en het is inderdaad de moeite van het lopen waard. Alleen al hoe het er uit ziet zo smaakvol en netjes ingericht. We kunnen kiezen van een groot bord en besluiten allemaal in de herkansing te gaan qua verse vis, we hebben nog wat te goed. We bestellen wijn en proosten op WA’s vrouw Iekje die vandaag jarig is. Het eten is verrukkelijk, mooi opgemaakt en er is werkelijk niets op aan te merken. Als ze ook nog frambozen hebben als dessert hebben kan mijn dag helemaal niet meer stuk. Een heerlijk avond met een leuke groep mensen, wat wil je nou nog meer.
