Naar Fez, één van de koningssteden O wat gaat die wekker weer vroeg, ik spring er direct uit want we hebben maar een uur voordat we vertrekken. Wat heb ik slecht geslapen op dat harde bed! Wim-Arie denkt daar anders over en claimt voor de komende nacht alle oordopjes. Ik wil me gaan douchen, maar o jee de douche is koud, daar ga ik dus niet onder staan! Vanmiddag neem ik wel weer een douche. In het donker is iedereen druk doende om de tenten op te breken en de auto weer in te pakken. Want we moeten op tijd in Fes zijn voor de rondleiding. Oh wat hoop ik dat Laura en Robert zonder problemen naar Fez kunnen rijden. Wat rijden we een mooie route, het blijft genieten ook al is dit de 5e keer. Vrouwen lopen langs de kant van de weg met rood – wit gestreepte omslagdoeken, het doet ons denken aan Zuid- Amerika.
De route is weer bijzonder mooi, het landschap wisselt steeds en we raken niet uitgekeken. Langs de kant van de weg overal stalletjes die granaatappels verkopen. Rode en gele granaatappels, allemaal glimmend en mooi uitgestald. We rijden om een bergmeer heen en zien het meer van drie kanten, een blauwe vlek tussen de heuvels. We hebben een paar keer een fotomomentje en kunnen wel uren blijven kijken. We stoppen bij een stalletje met een jongen die granaatappels verkoopt en er sap voor ons van maakt, heerlijk. Hij laat ons pinda’s proeven en we hebben het gezellig met hem.
We zetten de tocht weer voort want ik heb met Elouafie onze gids in Fez afgesproken dat de bussen om twee uur voor het hotel zullen staan, we mo levert precies dezelfde diensten, soms in een bedrijfspand waar je net in kunt zitten. Om 13:00 uur komen we aan bij het hotel wat we op het laatste nippertje hebben moeten boeken, want de camping is ineens gesloten en daar stonden we voor bungalows en campingplekken gereserveerd.
We zitten in het Ibis budgethotel, kleine kamers je kunt elkaar niet passeren als je achter langs het bed langs wilt. Maar we zijn tevreden, het is schoon, we hebben wifi en airco, wat een luxe. Laura en Robbert zijn naar de Volvo garage en net voordat we willen vertrekken komen ze terug met slecht nieuws, ze laten de auto terug transporteren naar Nederland, want ze hebben er geen vertrouwen meer in. De auto zou gemaakt kunnen worden, maar dat gaat een maand duren, daar heb je dus ook niets aan. Het is erg rot voor ze en we spreken af dat zij oplossingen gaan bedenken hoe de auto terug kan vervoerd worden naar Nederland. Wij moeten de bussen in op naar de oude stad. Waffie, zo mogen we onze gids noemen is er nog niet bij, hij vangt ons op bij het paleis van de koning. Wij gaan er met twee luxe bussen aar toe. We stappen uit bij een van de vele paleizen van de koning van Marokko. We staan voor de grote bronzen deuren die kokend heet zijn als je ze aanraakt. De tuinen achter het paleis zijn gigantisch groot, maar er worden geen bezoekers toegelaten dus kunnen we het niet met eigen ogen aanschouwen.
Er hebben ook veel joodse mensen gewoond in Fez en we rijden door de oude joodse wijk in de stad. Vervolgens gaat de tocht verder en rijden we de stad uit om vervolgens hoog in de heuvels een blik te kunnen werpen op de oude medina, overigens de grootste van Marokko. We bezoeken de leerlooierijen die vernieuwd zijn in de afgelopen jaren en gaan dan de Medina in. Als je hier alleen in gaat kom je er niet meer uit. Een labyrint van steegjes en in bepaalde gebieden van de medina worden bepaalde beroepen uitgeoefend. We lopen door het steegje van de scharensliepen en het ene na het andere bedrijfje vaak is de bedrijfsruimte niet meer dan een paar vierkante meter. Ook komen we door de straat van damesriemen voor trouwjurken, de meest elegante namaak gouden riemen zijn daar te koop. We lopen door de straat van het verven, waar mannen boven ketels kokend water kleding staan te verven. Ik ontmoet een man wiens handen blauw verkleurd zijn van het verven, lijkt me niet een een leuk beroep.
Zo gaat het maar door, er komt geen einde aan. We slingeren van links naar rechts door de medina en tussen ons door lopen mensen, ezels en scheurt er af en toe een brommertje langs. Een apart leven in de medina. Daarna gaan we eten in een prachtig restaurant, dankzij Waffie, het is zo mooi, je kijkt je ogen uit. De eigenaar komt aan tafel om uit te leggen wat we kunnen bestellen maar hij legt toch een behoorlijke druk op ons on vooral de HAHN tagine te nemen, oké ze hebben wel wat anders maar die hahn dat moet hem worden. We zeggen jawohl en bestellen haan.
Als voorgerecht hebben we allerlei schotels met de meest lekkere saladeachtige voorgerechtjes, heerlijk! Daarna komt de haan eraan, wel wat vlieguren maar goed klaargemaakt. Wat zijn we blij als Robert en Laura uiteindelijk toch aanschuiven, ze hebben hun transport geregeld, morgen gaar de auto op een sleepwagen terug naar Tanger en dan varen ze terug naar Spanje, in de hoop dat de ANWB hen dan op komt halen. In dat geval vliegen ze van Malaga naar Marrakech om de reis verder af te kunnen maken. Robert kan er bij team Ja-Joh in en Laura bij ons. Hoe we ruimte gaan maken dat zien we nog wel, maar we willen graag dat ze de reis met ons afmaken. Ze zijn er superblij mee dat we dit aanbieden ener komt weer een vette lach op hun gezichten. Terug in het hotel ga ik achter de computer zitten er moet het een en ander geregeld worden want er gaat een auto minder mee over de grenzen. Het is laat als alles klaar is en het licht uit gaat. Morgen weer vroeg op want we ontbijten om 6:30 en gaan om 7:00 uur rijden.
