Van Toul Saint Croix naar Burgos Zaterdag 28 september
Van Toul Saint Croix naar Burgos
Wat een plek hebben Karin en IJsbrand , ik raak niet uitgekeken. Een oud boerenhuis, met een nog een huis en nog een huis en een schuur en een boomhut en een hot tub en een sauna en een mooi uitzicht en iedere kamer zier er anders uit. De Sneeuwwitje kamer is werkelijk een beauty en de zeven dwergen staan er natuurlijk ook, ze houden overzicht over de vier prachtige prinsessen bedden. Daar moet je toch heerlijk in slapen! Karin geeft ons een rondleiding en vol trots laat ze alle kamers zien. Het meeste is hergebruikt, wat ergens wordt afgebroken wordt weer gebruikt om op een andere plek iets te bouwen. Spullen zijn tweede hands aangeschaft, en IJsbrand heeft bijna alles zelf gemaakt, hij is namelijk super handig. Karin heeft haar creativiteit volledig losgelaten op het interieur van alle ruimtes. Een zebra kamer, de love room, de Nederlandse kamer en ga zo maar door. Alle tegels in de diverse keukens zijn door Karin zelf beschilderd en gebakken. Ik kan zo nog wel even door gaan, maar ik zou zeggen neem zelf eens een kijkje, je kunt het huis huren. Enfin wij kunnen er met zijn allen slapen, de kamers zijn niet luxe maar dat geeft helemaal niet. De bedden zijn heerlijk. Ik slaap vannacht naast mijn vriendin Nelleke die is meegekomen om te koken. Als we alles hebben gezien gaan we naar de grote schuur waar lange tafels staan met heerlijk kazen, worst en stokbrood. Voordat we gaan eten wordt er een lied voor ons gezongen over onze tocht naar Gambia en Nel begeleidt dit op de accordeon. We zingen allemaal uit volle borst mee. Met een wijntje erbij heerlijk. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld, wat heeft de kookploeg Nelleke, Janneke en Karin hard gewerkt, mijn complimenten. Boeuf Bourguignon, aardappelen uit de oven en groenten en salades. Zelfs nog een dessert en we sluiten af rondom een kampvuur. Ik heb nog nooit zo’n leuke eerste avond gehad tijdens de Challenge.
Ik loop met Nelleke en Janneke naar het huis aan de overkant waar wij slapen. De eerste nacht in mijn slaapzak en op mijn piepkleine reiskussentje die me al jaren lang trouwe diensten levert.
Ik ruik mijn kussentje en ben vertrokken, volgens de dames niet helemaal geruisloos. Het gaat bijna fout midden in de nacht, ik ga naar het toilet en moet drie treden af, maar ik heb last van mijn rug en wil voorzichtig de diepe treden af lopen en dan sla er twee over en duik naar beneden. Wat een geluk dat daar een bad stond dar was mijn redding. Nelleke heeft deja-vu van onze gezamenlijke reis naar Gambia en legt af en toe haar hand op mijn hoofd om tactisch aan te geven dat iets minder geruisloos ook wel mag. Pas ’s morgens als ze het mij vertelt realiseer ik me dat ik dat slechts een keer heb door gehad en dacht o wat is Nel aardig voor me! Ik ben vroeg wakker, en hoor boven gestommel, wie zouden er eigenlijk boven ons liggen? Als ik klaar ben met toiletteren loop ik alvast naar de schuur, ik denk dan kan ik nog even aan het reisverslag typen. Daar heb ik me in vergist want de halve groep zit al te ontbijten. En wat voor ontbijt! Croissants zo lekker, gebakken eieren met spek. Een grote keuze uit patés kaas etc. het lijkt wel een hotel. De eerste teams vertrekken alweer en worden vaarwel gezongen met het lied van gisteravond. Wij zijn nog even bezig, water koken voor onderweg, auto weer inpakken en ook team blauw kan het gaspedaal indrukken. We moeten een flink stuk binnendoor, het schiet niet op maar is wel mooi. Als we verkeerd rijden zien we het positief in, zien we de route van twee kanten. Dat omdenken heeft toch wat teweeg gebracht. Bij Bordeaux staan we een geweldige tijd in de file en dat schiet niet op, maar goed je kunt er toch niets aan veranderen. Na Bordeaux lunchen we op een parkeerplek, het is heerlijk in het zonnetje! Dan stappen we de auto weer in we moeten nog een flink eind rijden. Als we niet in de file terecht komen zullen we pas om een uur of zeven op de camping aankomen, we gaan het zien. Het wordt trouwens al warmer, mijn vest heb ik al uitgetrokken, korte broek en zonnebril kunnen morgen ook uitgepakt worden. Het is mooi als we Spanje binnen rijden, vooral in de bergen is het nog erg groen, het lijkt wel voorjaar. We genieten van het uitzicht en doorkruisen vele tunnels. Iedere keer weer is het een verrassing als we de tunnel uitkomen. Diepe dalen rotsachtige stukken en we zien de eerste palmbomen voorbij komen. Het gaat goed, geen pech we durven nog niet te juichen. Eindelijk komen we dan om 19:15 uur aan in Burgos, de stad waar Wim-Arie en ik twee jaar geleden bijna een week verplicht moesten verblijven met een kapotte auto. We wilden nog even langs de garage rijden om een blik stroopwafels af te geven, maar het is zaterdagavond dus dat gaat hem niet worden.
We komen aan op de camping en de receptie staat vol met Challengers die allemaal moeten inchecken. Het is reuze gezellig in de receptie, we wisselen direct onze ervaringen uit. We zoeken onze cabin op en gaan een wijntje drinken, gezellig!
